حدیث عیادت

عیادت

رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :عائِدُ الْمَریضِ یَخوضُ فِى الرَّحْمَةِ؛
عیادت کننده از بیمار، در رحمت خدا غوطه ور مىشود.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :عائِدُ الْمَریضِ فى مَخْرَفَةِ الْجَنَّةِ، فَإِذا جَلَسَ عِنْدَهُ غَمَرَتْهُ الرَّحْمَةَ؛
عیادت کننده از بیمار، در نخلستان بهشت میوه مىچیند و هرگاه نزد بیمار بنشیند، رحمت خدا او را فرا مى گیرد.
امام صادق علیهالسلام :مَنْ عادَ مَریضا شَیَّعَهُ سَبْعونَ أَلْفَ مَلَکٍ یَسْتَغْفِرونَ لَهُ حَتّى یَرْجِعَ إِلى مَنْزِلِهِ؛
هر کس به عیادت بیمار برود، هفتاد هزار فرشته او را مشایعت مى کنند و برایش آمرزش مى طلبند تا آن گاه که به منزل خود برگردد.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :إِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقولُ یَوْمَ الْقیامَةِ: یَابْنَ آدَمَ مَرِضْتُ فَلَمْ تَعُدْنى! قالَ: یا رَبِّ کَیْفَ أَعودُکَ وَأَنْتَ رَبُّ الْعالَمینَ؟! قالَ: أَما عَلِمْتَ أَنَّ عَبْدى فُلانا مَرِضَ فَلَمْ تَعُدْهُ؟! أَما عَلِمْتَ أَنَّکَ لَوْ عُدْتَهُ لَوَجَدْتَنى عِنْدَهُ؟؛
خداى عزوجل در روز قیامت مى فرماید: اى پسر آدم! من بیمار شدم اما عیادتم نکردى؟ عرض مىکند: پروردگارا چگونه تو را عیادت کنم حال آنکه تو پروردگار جهانیانى؟ مى فرماید: مگر ندانستى که فلان بنده ام بیمار شد و عیادتش نکردى، مگر نمى دانستى که اگر به عیادتش روى، مرا نزد او مى یابى؟
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :خَیْرُ الْعِیادَةِ اَخَفُّها؛
بهترین عیادت، آن است که سبکتر برگزار شود.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :عُدْ مَنْ لایَعودُکَ وَأَهْدِ مَنْ لایُهدى لَکَ؛
از کسى که به عیادت تو نمى آید عیادت کن و به کسى که به تو هدیه نمى دهد، هدیه بده.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :لِلْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ خَمْسٌ:... وَیُعَوِّدُهُ إِذا مَرِضَ... ؛
مسلمان بر مسلمان پنج حق دارد... و وقتى بیمار شد عیادتش کند.
امام صادق علیهالسلام :مَوْلى لِجَعْفَرِبْنِ مُحَمَّدٍ علیهالسلام مَرِضَ بَعْضُ مَوالیهِ فَخَرَجْنا إِلَیْهِ نَعودُهُ وَنَحْنُ عِدَّةٌ مِنْ مَوالى جَعْفَرٍ فَاسْتَقْبَلَنا جَعْفَرٌ علیهالسلام فى بَعْضِ الطَّریقِ فَقالَ لَنا أَیْنَ تُریدونَ؟ فَقُلْنا: نُریدُ فُلانا نَعودُهُ فَقالَ لَنا: قِفوا، فَوَقَفْنا، فَقالَ: مَعَ أَحَدِ کُمْ تُفّاحَةٌ أَوْ سَفَرْجَلَةٌ أَوْ اُتْرُجَّةٌ أَوْ لُعْقَهٌ مِنْ طیبٍ أَوْ قِطْعَةٌمِنْعودِبُخورٍ؟ فَقُلْنا: مامَعَناشَىْءٌمِنْهذا، فَقالَ: أَما تَعْلَمونَ أَنَّ الْمَریضَ یَسْتَریحُإِلى کُلِّ مااُدْخِلَ بِهِعَلَیْهِ؛
یکى از وابستگان امام صادق علیهالسلام گوید: یک نفر از یاران حضرت بیمار شد و ما عده اى از یاران امام براى عیادت او بیرون رفتیم. در راه با حضرت صادق علیه السلام روبرو شدیم. از ما پرسیدند: کجا مى روید؟ عرض کردیم به عیادت فلانى مى رویم. فرمودند: بایستید. ما ایستادیم. حضرت فرمودند: آیا سیبى، بهى، تُرنجى، کمى عطر یا قطعهاى عود با یکى از شما هست؟ عرض کردیم: از این چیزها با خود نداریم. حضرت فرمودند: مگر نمى دانید که بیمار از این که چیزى برایش ببرند، آرامش مى یابد.
امام على علیهالسلام :إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ الْعُوّادِ أَجْرا عِنْدَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ لَمَنْ إِذا عادَ أَخاهُ حَفَّفَالْجُلُوسَإِلاّأَنْیَکونَالْمَریضُیُحِبُذلِکَوَیُریدُهُوَیَسْأَلُهُذلِکَ؛

1. کنزالعمال 9/95/25141	2. کنزالعمال 9/91/25127	3. کافى 3/120/2	4. الترغیب والترهیب 4/317/3	5. کنزالعمال 9/94/25139
6. کنزالعمال 9/97/25150	7. نهج الفصاحه ح2272	8. کافى 2/346/7	9. کافى 3/118/6	10. کنزالعمال 9/95/25143

حدیث آثار گناه

آثار گناه
امام على علیه السلام :
ما زالَتْ نِعْمَةٌ وَلانَضارَةُ عَیْشٍ إِلاّ بِذُنوبٍ اجْتَرَحوا إِنَّ اللّهَ لَیْسَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبیدِ؛
هیچ نعمت و شادابى زندگى از دست نرفت مگر به سبب گناهانى که مرتکب شدند، همانا خداوند به بندگان ستم نمى کند.
امام على علیه السلام :
اِحْذَرُوا الذُّنوبَ فَإِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ فَیَحْبِسُ الرِّزْقَ؛
از گناهان دورى کنید، زیرا بنده با گناهش مانع روزى مى شود.
امام باقر علیه السلام :
إِنَّهُ ما مِنْ سَنَةٍ أَقَلَّ مَطَرا مِنْ سَنَةٍ وَلکِنَّ اللّهَ یَضَعُهُ حَیْثُ یَشاءُ إِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ إِذا عَمِلَ قَوْمٌ بِالْمَعاصى صَرَفَ عَنْهُمْ ما کانَ قَدَّرَ لَهُمْ مِنَ الْمَطَرِ؛
هیچ سالى کم بارانتر از سال دیگر نیست، بلکه خداوند باران را هر جا که بخواهد مى باراند. اما هر گاه مردمى مرتکب گناه شوند، خداى عزوجل بارانى را که براى آنان مقدّر کرده بود از ایشان باز مى دارد.
امام رضا علیه السلام :
إِذا کَذِبَ الْوُلاةُ حُبِسَ الْمَطَرُ وَإِذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَةُ وَإِذا حُبِسَتِ الزَّکاةُ ماتَتِ الْمَواشى؛
هرگاه حاکمان دروغ بگویند باران بند مى آید و هرگاه سلطان ستم کند دولت سست و بى اعتبار مى شود و هرگاه زکات داده نشود چارپایان بمیرند.
امام رضا علیه السلام :
کُلَّما أَحْدَثَ الْعِبادُ مِنَ الذُّنوبِ ما لَمْ یَکونوا یَعْمَلونَ أَحْدَثَ اللّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاءِ ما لَمْ یَکونوا یُعْرِفونَ؛
هرگاه بندگان مرتکب گناهانى شوند که قبلاً انجام نمى دادند، خداوند بلاهایى را برایشان پدید آورد که سابقه نداشته است.
امام صادق علیه السلام :
مَنْ یَموتُ بِالذُّنوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَموتُ بِالآجالِ؛
کسانى که بر اثر گناهان مى میرند بیشترند از کسانى که بر اثر رسیدن اجل مى میرند.
امام على علیه السلام :
ما جَفَّتِ الدُّموعُ إِلاّ لِقَسْوَةِ الْقُلوبِ وَماقَسَتِ الْقُلوبُ إِلاّ لِکَثْرَةِ الذُّنوبِ؛
اشکها نخشکید مگر به سبب سخت دلى و دلها سخت نشد مگر به سبب گناهان زیاد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
ما مِنْ قَوْمٍ یُعْمَلُ فیهِمُ الْمَعاصى هُمْ أَعَزُّ وَأَکْثَرُ مِمَّنْ یَعْمَلُهُ ثُمَّ لَمْ یُغَیِّروهُ إِلاّ عَمَّهُمُ اللّهُ تَعالى مِنْهُ بِعِقابٍ؛
هر ملتى که در میانشان گناه کنند و ایشان از گنهکاران قوى تر و بیشتر باشند و جلوگیرى نکنند، خداى والا از جانب خویش همه را عقوبت کند.
امام صادق علیه السلام :
أَما إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ عِرْقٍ یَضْرِبُ وَلا نَکْبَةٍ وَلا صُداعٍ وَلامَرَضٍ إِلاّ بِذَنْبٍ و ذلِکَ قَوْلُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فى کِتابِهِ (وَ ما أصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ...) وَما یَعْفُو اللّهُ أَکْثَرُ مِمّا یُؤاخِذُ بِهِ؛
هیچ رگى (بر اثر تب و بیمارى) نزند و هیچ پایى به سنگ نخورد و هیچ سردرد یا مرضى رخ ندهد، مگر در اثر گناه. این فرموده خداى عزوجل در کتاب اوست که «اگر شما را مصیبتى رسد به خاطر کارهایى است که مى کنید و خدا بسیارى را مى بخشد» گناهانى که خداوند مى بخشد بیشتر از گناهانى است که از آنها باز خواست مى کند.
امام صادق علیه السلام :
اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَیِّرُ النِّعَمَ الْبَغْىُ وَالذُّنوبُ الَّتى تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتى تَهْتِکُ السِّتْرَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَالَّتى تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا وَالَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَتُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَینِ؛
گناهانى که نعمتها را دگرگون مى کند، زورگویى و سرکشى است و گناهانى که پشیمانى به بار مى آورد آدم کشى است، گناهانى که انتقام و کیفرها را فرود مى آورد ستم است و گناهانى که پرده ها را مى درد (و آبرو و حیثیتها را مى برد) شرابخوارى است و گناهانى که جلوى روزى را مى گیرد زناست و گناهانى که مرگ را شتاب مى بخشد قطع رحم است و گناهانى که مانع استجابت دعا مى شود و فضا را تیره و تار مى کند، آزردن پدر و مادر است.

1. خصال ص624	2. خصال ص620	3. کافى 2/272/15	4. امالى مفید ص310	5. کافى 2/275/29
6. امالى طوسى ص305	7. عللالشرایع ص81	8. نهجالفصاحه ح2692	9. کافى 2/269/3	10. کافى 2/447/1

حدیث گناه

گناه

1. بحارالأنوار 73/377/14	2. نهج الفصاحه ح1623	3. نهج الفصاحه ح203	4. المحجة البیضاء 8/160	5. بحارالأنوار 62/269/60
6. نهج البلاغه حکمت 290	7. مکارم الاخلاق ص451	8. بحارالأنوار 77/178/10	9. کافى 2/276/31	10. غررالحکم 2/72/1890

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :اِتَّقُوا الذُّنوبَ فَإِنَّها مَمْحَقَةٌ لِلْخَیْراتِ إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیَنْسى بِهِ الْعِلْمَ الَّذى کانَ قَدْ عَلِمَهُ؛
از گناهان دورى کنید، زیرا گناهان خوبیها را محو مى کند، همانا بنده (گاه) گناه مى کند و به سبب آن دانشى را که داشته فراموش مى کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله:اَلذَّنْبُ شومٌ عَلى غَیْرِ فاعِلِهِ إِنْ عَیَّرَهُ ابْتُلِىَ بِهِ وَإِنِ اغْتابَهُ أَثِمَ وَإِنْ رَضىَ بِهِ شارَکَهُ؛
گناه براى غیر گناهکار نیز شوم است، اگر گنهکار را سرزنش کند به آن مبتلا شود و اگر غیبت او کند گنهکار شود و اگر به گناه رضایت دهد شریک وى باشد..
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
إِذا خَفیَتِ الْخَطیئَةُ لایَضُرُّ إِلاّ صاحِبَها وَإِذا ظَهَرَتْ فَلَمْ تُغَیِّرْ ضَرَّتِ الْعامَّةَ؛
وقتى گناهى مخفى بماند بجز گناهکار کسى را ضرر نمى رساند و اگر آشکار شود و از آن جلوگیرى نکنند براى همه مردم زیان دارد..
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ قارَفَ ذَنْبا فارَقَهُ عَقْلٌ لایَرْجِعُ إِلَیْهِ أَبَدا؛
هر کس گناهى را مرتکب شود عقلى از او جدا شود که دیگر هرگز باز نگردد.
امام باقر علیه السلام :
عَجَبا لِمَنْ یَحْتَمى مِنَ الطَّعامِ مَخافَةَ الداءِ کَیْفَ لایَحْتَمى مِنَ الذُّنوبِ مَخافَةَ النّارِ؛
تعجب است از کسى که به خاطر ترس از بیمارى از خوردن غذا پرهیز مى کند، چگونه از ترس آتش دوزخ از گناهان پرهیز نمى کند.
امام على علیه السلام :
لَوْ لَمْ یَتَوَعَّدِ اللّهُ عَلى مَعْصیَتِهِ لَکانَ یَجِبُ ألاّ یُعْصى شُکْرا لِنِعَمِهِ؛
اگر خداوند براى نافرمانى از خود هشدار هم نمى داد باز واجب بود که به شکرانه نعمتهایش نافرمانى نشود.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
ایّاکَ أَنْ تَدَعَ طاعَةَ اللّهِ وَتَقْصُدَ مَعْصیَتَهُ شَفْقَةً عَلى أَهْلِکَ ، لأَِنَّهُ تَعالى یَقولُ: (یا أَیُّهَا النّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَاخْشَوْا یَوْما لا یَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئا ...)؛
مبادا از روى مهر و محبت به خانواده ات، طاعت خدا را واگذارى و به نافرمانى او روى آورى، زیرا خداى تعالى مى فرماید: «اى مردم تقواى الهى را رعایت کنید و از آن روزى بهراسید که نه پدرى مى تواند براى فرزندش کارى بکند و نه فرزندى براى پدرش... ».
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ حاوَلَ أَمْرا بِمَعْصیَةِ اللّهِ کانَ أَبْعَدَ لَهُ مِمّا رَجا وَأَقْرَبَ مِمَّا اتَّقى؛
کسى که با معصیت و نافرمانى خدا به دنبال کارى باشد به آنچه امید دارد، زودتر از دستش مى رود و از آنچه مى ترسد، زودتر به سرش مى آید.
امام کاظم علیه السلام :
إِنَّ للّهِِ عَزَّوَجَلَّ فى کُلِّ یَوْمٍ وَلَیْلَةٍ مُنادیاً یُنادى: مَهْلاً مَهْلاً عِبادَ اللّهِ عَنْ مَعاصِى اللّهِ ، فَلَوْلا بَهائِمُ رُتَّعٌ، وَصِبْیَةٌ رُضَّعٌ ، وَشُیوخٌ رُکَّعٌ ، لَصُبَّ عَلَیْکُمُ الْعَذابُ صَبّاً تُرَضّونَ بِهِ رَضّا؛
در هر شب و روز از جانب خداى عزوجل آواز دهندهاى ندا مى دهد: اى بندگان خدا از نافرمانى خدا باز ایستید، باز ایستید، زیرا اگر به خاطر حیوانات چرنده و کودکان شیرخواره و سالخوردگان خمیده پشت نبود، چنان عذابى بر سر شما ریخته مى شد که ریزه ریزه مى شدید.
امام على علیه السلام :
اَلذُّنوبُ الدّاءُ وَ الدّواءُ الاِسْتِغْفارُ وَ الشِّفاءُ أنْ لاتَعودَ؛
گناهان درد، و داروى آنها، استغفار است و شفایش به این است که عود نکنند. 

حدیث مهمان

میهمان

1. کافى 6/285/1	2. بحارالأنوار 75/461/14	3. جامعالأخبار ص378	4. کنزالعمال 9/248/25876	5. عیوناخبارالرضا 1/45/138
6. کافى 6/283/1	7. محاسن 2/414/165	8. بحارالأنوار 72/451/2	9. کافى 6/283/1	10. امالى شیخ طوسى ص535

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیُکْرِمْ ضَیْفَهُ؛
هر کس به خدا و روزقیامت ایمان دارد،بایدمیهمانش راگرامى دارد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
اَلضَّیْفُ یَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَیَرْتَحِلُ بِذُنوبِ أَهْلِ الْبَیْتِ؛
میهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

کُلُّ بَیْتٍ لایَدْخُلُ فیهِ الضَّیْفُ لاتَدْخُلُهُ الْمَلائِکَةِ؛
هر خانهاى که میهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمى شوند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

لایَتَکَلَّفَنَّ أَحَدٌ لِضَیْفِهِ مالا یَقْدِرُ؛
هیچ کس نباید بیش از توانش خود را براى میهمان به زحمت اندازد.
امام رضا علیه السلام :
دَعا رَجُلٌ أمیرَ المُؤمِنینَ علیهالسلام فَقالَ لَهُ: قَد أجَبتُکَ عَلى أن تَضمَنَ لى ثَلاثَ خِصالٍ . قالَ: وما هىَ یا أمیرَالمُؤمِنینَ ؟ قالَ: لاتُدخِلْ عَلَىَّ شَیئا مِن خارِجٍ ، ولا تَدَّخِرْ عَنّى شَیئا فِى البَیتِ، ولاتُجحِفْ بِالعِیالِ . قالَ : ذاکَ لَکَ یا أمیرَ المُؤمِنینَ ، فَأجابَهُ عَلىُّ بنُ أبى طالِبٍ علیهالسلام ؛
مردى امیر المؤمنین علیهالسلام را به میهمانى دعوت کرد . حضرت فرمودند : مى پذیرم به شرط این که سه قول به من بدهى . عرض کرد : چه قولى اى امیر المؤمنین؟ فرمودند : از بیرون چیزى براى من تهیه نکنى ، حاضرى خانه ات را از من دریغ ننمایى و به زن و فرزندانت اجحاف نکنى . عرض کرد : قبول مى کنم اى امیر المؤمنین . پس على بن ابى طالب علیهالسلام دعوت او را پذیرفتند .
امام صادق علیه السلام :
اِبنُ أبى یَعفورَ: رَأیتُ عِندَ أبى عَبدِاللّهِ علیهالسلام ضَیْفا، فَقامَ یَوْما فى بَعضِ الحَوائِج، فَنَهاهُ عَن ذلِکَ ، وقامَ بِنَفسِهِ إلى تِلکَ الحاجَةِ، وقالَ علیهالسلام : نَهى رَسولُ اللّهِ صلىاللهعلیهوآله عَن أن یُستَخدَمَ الضَّیفُ؛
ابن ابى یعفور : در خانه امام صادق علیه السلام میهمانى دیدم . روزى او براى انجام کارى برخاست . حضرت به او اجازه ندادند و شخصاً آن کار را انجام دادند و فرمودند : رسول خدا صلى الله علیه وآله از به کار گرفتن میهمان ، نهى فرموده است .
 امام باقر علیه السلام :
إذا دَخَلَ أحَدُکُمْ عَلى أَخیهِ فى رَحْلِهِ فَلْیَقْعُدْ حَیْثُ یَأمُرُ صاحِبُ الرَّحْلِ فَإنَّ صاحِبَ الرَّحْلِ أَعْرَفُ بِعَوْرَةِ بَیْتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَیْهِ؛
هرگاه یکى از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحب خانه گفت همان جا بنشیند، زیرا صاحب خانه به وضع اتاق خود از میهمان آشناتر است.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
اَلضَّیْفُ یُلْطَفُ لَیْلَتَیْنِ، فَإذا کانَتْ لَیْلَةَ الثالِثَةُ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ الْبَیْتِ یَأْکُلُ ما أَدْرَکَ؛
میهمان تا دو شب پذیرایى مى شود، از شب سوم جزو اهل خانه به شمار مى آید و هر چه رسید بخورد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

لا تَأْکُلْ طَعامَ الْفاسِقینَ؛
غذاى مردم فاسق را نخور. 

حدیث حرام

حرام

1. غررالحکم 6/74/9573	2. بحارالأنوار 77/121/20	3. عدة الداعى ص141	4. کافى 5/124/4	5. کنزالعمال 15/784/43101
6. کافى 5/125/7	7. نهج الفصاحه ح2876	8. بحارالأنوار 103/5/17	9. سفینة البحار 2/377	10. کنزالعمال 15/787/43113

امام على علیه السلام :
ما نَهَى اللّهُ سُبْحانَهُ عَنْ شَىْءٍ إِلاّ وَأَغْنى عَنْهُ؛
خداى سبحان انسان را از هیچ چیزى نهى نفرموده جز آنکه او را از آن بى نیاز کرده است.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ أَعْرَضَ عَنْ مُحَرَّمٍ أَبْدَ لَهُ اللّهُ بِهِ عِبادَةً تَسُرُّهُ؛
هر کس از حرام دورى کند، خداوند به جاى آن عبادتى که او را شاد کند نصیبش مى گرداند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

اَلْعِبادَةُ مَعَ أَکْلِ الْحَرامِ کَالْبِناءِ عَلَى الرَّمْلِ ـ وَقیلَ: عَلَى الْماءِ؛
عبادت با خوردن حرام همانند ساختن بنایى است بر روى شن «و به قولى: بر روى آب».
امام صادق علیه السلام :
کَسْبُ الْحَرامِ یَبینُ فِى الذُّرِّیَّةِ؛
در آمد حرام (اثرش) در فرزندان آشکار مى شود.
امام سجاد علیه السلام :
وَ أَمّا حَقُّ یَدِکَ فَأَنْ لاتَبْسُطَها إِلى ما لایَحِلُّ لَکَ فَتَنالَ بِما تَبْسُطُها إِلَیْهِ مِنَ اللّهِ الْعُقوبَةَ فِى الأَْجَلِ وَمِنَ النّاسِ بِلِسانِ اللاّئِمَةِ فِى الْعاجِلِ... ؛
حق دست این است که آن را به حرام نگشایى که آن مایه کیفر خدا در قیامت و سرزنش مردم در دنیاست... .
ابوالحسن علیه السلام (امام کاظم علیه السلام ):
یا داوُدُ إِنَّ الْحَرامَ لایَنْمى وَإِنْ نَمى لایُبارَکُ لَهُ فیهِ وَما أَنْفَقَهُ لَمْ یُؤْجَرْ عَلَیْهِ وَما خَلَّفَهُ کان زادَهُ إِلَى النّارِ؛
اى داود! مال حرام رشد نمى کند و اگر هم رشد کند براى صاحبش برکت ندارد و اگر از آن چیزى انفاق کند پاداشى نخواهد دید و آنچه پس از خود بر جاى گذارد، ره توشه او به سوى دوزخ است.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

مَنْ أَصابَ مالاً مِنْ مَهاوِشَ أَذْهَبَهُ اللّهُ فى نَهابِرَ؛
هر کس مالى از حرام بدست آوَرد، خداوند در حوادث سخت آن را از بین مى برد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ کَسَبَ مالاً مِنْ غَیْرِ حِلِّهِ أَفْقَرَهُ اللّهُ؛
هر کس از حرام مالى بدست آوَرَد، خداوند به فقر مبتلایش خواهد نمود.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ أَکَلَ الْحَلالَ أَرْبَعینَ یَوْما نَوَّرَاللّهُ قَلْبَهُ. وَقالَ إِنَّ لِلّهِ مَلَکا یُنادى عَلى بَیْتِ الْمَقْدِسِ کُلَّ لَیْلَةٍ مَنْ أَکَلَ حَراما لَمْ یَقْبَلِ اللّهُ مِنْهُ صَرْفا وَلا عَدْلاً وَالصَّرْفُ النّافِلَةُ وَالْعَدْلُ الْفَریضَةُ؛
هر کس چهل روز حلال بخورد، خداوند قلبش را نورانى فرماید. و فرمودند: خداى را فرشته اى است در بیت المقدس که هر شب ندا مى دهد هر کس حرام خورد خداوند کار مستحب و واجبى را از او قبول نمى کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

لایَقْدِرُ رَجُلٌ عَلى حَرامٍ ثُمَّ یَدَعُهُ لَیْسَ بِهِ إِلاّ مَخافَةَ اللّهِ إِلاّ أَبْدَ لَهُ اللّهُ فى عاجِلِ الدُّنْیا قَبْلَ الآْخِرَةِ ما هُوَ خَیْرٌ لَهُ مِنْ ذلِکَ؛
هر کس بتواند کار حرامى انجام دهد و آن را فقط از ترس خدا فرو گذارد، خداوند در همین دنیا، پیش از آخرت بهتر از آن را به او عوض مى دهد. 

حدیث قرض

 
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَرَأَیْتُ عَلى بابِها: اَلصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَالْقَرْضُ بِثَمانیَةَ عَشَرَ فَقُلْتُ یا جَبْرَئیلُ کَیْفَ صارَتِ الصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَالْقَرْضُ بِثَمانیَةَ عَشَرَ؟ قالَ: لأَِنَّ الصَّدَقَةَ تَقَعُ عَلى یَدِ الْغَنِّىَ وَالْفَقیرِ وَالْقَرْضُ لایَقَعُ إِلاّ فى یَدِ مَنْ یَحْتاجُ إِلَیْهِ؛
وارد بهشت شدم، دیدم بر در آن نوشته است (ثواب) صدقه ده برابر است و قرض هجده برابر. گفتم: اى جبرئیل چرا صدقه ده برابر و قرض هجده برابر است؟ گفت: زیرا صدقه به دست نیازمند و بى نیاز مى رسد اما قرض جز به دست کسى که به آن نیاز دارد، نمى رسد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

مَنْ أَخَذَ أَمْوالَ النّاسِ یُریدُ أَداءَها أَدَّى اللّهُ عَنْهُ وَمَنْ أَخَذَها یُریدُ إِتْلافَها اَتْلَفَهُ اللّهُ؛
هر کس اموال مردم را بگیرد و قصد پرداخت آن را داشته باشد خداوند آن را بپردازد (او را یارى مى کند) و هر کس اموال مردم را بگیرد و قصد تلف کردن داشته باشد خداوند آن را تلف کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
إِنَّ اللّهَ تَعالى مَعَ الدّائِنِ حَتّى یَقْضىَ دَیْنَهُ مالَمْ یَکُنْ دَیْنُهُ فیما یَکْرَهُ اللّهُ؛
خداوند یار قرضدار است تا قرض خود را بپردازد به شرط آنکه قرض وى بر خلاف رضاى خدا نباشد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

مَنْ أَقْرَضَ مَلْهوفا فَأَحْسَنَ طِلْبَتَهُ اسْتَأْنَفَ الْعَمَلَ وَأَعْطاهُ اللّهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَلْفَ قِنْطارٍ مِنَ الْجَنَّةِ؛
هر کس به گرفتار و درماندهاى قرض بدهد و در پس گرفتن آن خوشرفتارى کند گناهانش پاک شده  اعمالش را دوباره شروع مى کند و خداوند در برابر هر درهم، هزار قنطار (ثروتى فراوان) در بهشت به او عطا کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنِ احْتاجَ إِلَیْهِ أَخوهُ الْمُسْلِمُ فى قَرْضٍ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَیْهِ فَلَمْ یَفْعَلْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَیْهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
کسى که برادر مسلمانش در قرضى به او نیاز پیدا کند و او بتواند قرض بدهد و چنین نکند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

کَما لایَحِلُّ لِغَریمِکَ أَنْ یَمْطُلَکَ وَهُوَ مُؤْسِرٌ فَکَذلِکَ لایَحِلُّ لَکَ أَنْ تَعْسِرَهُ إِذا عَلِمْتَ أَنَّهُ مُعْسِرٌ؛
همانطور که براى آن کسى که از تو قرض گرفته جایز نیست که اداء آن را به تأخیر بیندازد، پس براى تو هم جایز نخواهد بود که با اینکه مى دانى او تنگدست است از او مطالبه کنى.
امام رضا علیه السلام :
اِعْلَمْ أَنَّ مَنِ اسْتَدانَ دَیْنا وَنَوى قَضاءَهُ، فَهُوَ فى أَمانِ اللّهِ حَتّى یَقْضیَهُ، فَإنْ لَمْ یَنْوِ قَضاءَهُ فَهُوَ سارِقٌ؛
کسى که قرض بگیرد در صورتى که تصمیم داشته باشد آن را پس دهد در امان خداست تا آن را اداء کند ولى اگر تصمیم نداشته باشد آن را به صاحبش برگرداند، دزد محسوب مى شود.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

مَنْ أَرادَ تُسْتَجابُ دَعْوَتُهُ وَأَنْ تُکْشَفَ کُرْبَتُهُ فَلْیُفَرِّجْ عَنْ مُعْسِرٍ؛
هر کس مى خواهد دعایش مستجاب و اندوهش برطرف شود، به تنگدست مهلت دهد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
أَقِلَّ مِنَ الدَّیْنِ تَعِشْ حُرّا؛
قرض کمتر گیر تا آزاد باشى.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله : 

قرض

حوسِبَ رَجُلٌ مِمَّنْ کانَ قَبْلَکُمْ فَلَمْ یوجَدْ لَهُ مِنَ الْخَیْرِ شَىْءٌ إِلاّ أَنَّهُ کانَ رَجُلاً موسِرا وَکانَ یُخالِطُ النّاسَ وَکانَ یَأْمُرُ غِلْمانَهُ أَنْ یَتَجاوَزوا عَنِ الْمُعْسِرِ فَقالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لِمَلائِکَتِهِ نَحْنُ أَحَقُّ بِذلِکَ مِنْهُ تَجاوَزوا عَنْهُ؛
یکى از گذشتگان را به حساب کشیدند و کار نیکى نداشت جز آنکه مرد توانگرى بود و با مردم داد و ستد داشت و به غلامان خود مى گفت از مطالبه واماندگان درگذرید خداوند به فرشتگان گفت: ما به گذشت از او سزاوارتریم، از او درگذرید.

1. کنزالعمال 6/210/15373	2. نهج الفصاحه ح2979	3. نهج الفصاحه ح733	4. ثواب الاعمال ص289	5. امالى صدوق ص516
6. ثواب الاعمال ص138	7. فقه الرضا ص268	8. کنزالعمال 6/215/15398	9. نهج الفصاحه ح432	10. نهج الفصاحه ح1401

حدیث روزی

روزی

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
خَیْرُ الرِّزقِ مایَکْفى؛
بهترین روزى آن است که انسان را کفایت کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

مَنْ أکَلَ مِنْ کَدِّ یَدِهِ حَلالاً فُتِحَ لَهُ أَبْوابُ الْجَنَّةِ یَدْخُلَ مِنْ أَیِّها شاءَ؛
هر کس از دسترنج حلال خود روزى خورَد، درهاى بهشت به روى او گشوده مى شود تا از هر کدام که بخواهد وارد شود.
امام على علیه السلام :
اِعلَمُوا أنَّ عَبدا وإن ضَعُفَتْ حیلَتُهُ ، وَ وَهِنَتْ مَکیدَتُهُ أنَّهُ لَن یُنقَصَ مِمّا قَدَّرَ اللّهُ لَهُ ، وَ إن قَوىَ فى شِدَّةِ الحیلَةِ وَ قُوَّةِ المَکیدَةِ أ نَّهُ لَن یُزادَ عَلى ما قَدَّرَ اللّهُ لَهُ؛
بدانید که آنچه خداوند براى بنده مقدر کرده است ، بى کم و کاست به او مى رسد هر چند در چاره اندیشى و پیدا کردن راههاى کسب روزى ناتوان باشد و نیز بیش از آنچه خداوند برایش مقدر کرده به او نرسد ، هر چند بسیار زرنگ و چاره اندیش باشد .
امام باقر علیه السلام :
لَیسَ مِن نَفْسٍ إلاّ وقَد فَرَضَ اللّهُ لَها رِزقَها حَلالاً یَأتیها فى عافیَةٍ ، وعُرِضَ لَها بالحَرامِ مِن وَجهٍ آخَرَ ، فَإنْ هىَ تَناوَلَتْ مِنَ الحَرامِ شَیئا قاصَّها بِهِ مِنَ الحَلالِ الَّذى فَرَضَ اللّهُ لَها ، وعِندَ اللّهِ سِواهُما فَضلٌ کبیرٌ؛
خداوند براى هر کسى روزى حلالى مقرر داشته که به سلامت به او خواهد رسید . از طرف دیگر روزى حرام نیز در دسترس او قرار داده است که اگر انسان روزى خود را از آن حرام به دست آورد خداوند در عوض روزى حلالى را که براى او مقدر کرده است از او باز خواهد داشت و غیر از این دو روزى (حلال و حرام) روزى هاى فراوان دیگرى نیز نزد خداوند هست .
امام باقر علیه السلام :
اَللّهُمَّ ارْزُقْنى رِزْقا حَلالاً یَکْفینى وَلاتَرْزُقْنى رِزْقا یُطْغینى وَلا تَبْتَلِیَنّى بِفَقْرٍ أَشْقى بِهِ مُضَیَّقا عَلَىَّ ... ؛
خدایا روزى کن مرا رزق حلالى که کفایتم کند و روزى مکن آن رزقى که به سرکشى ام کشاند و مرا به فقرى گرفتار نساز که در تنگنایم قرار دهد و بدبخت شوم.
امام حسن علیه السلام :
فَإِنَّ الرِّزْقَ مَقْسومٌ وَاسْتِعْمالُ الْحِرْصِ اسْتِعْمالُ الْمَآثِمِ؛
روزى قسمت شده است و حرص زدن سبب مبتلاشدن به گناهان مى شود.
امام على علیه السلام :
إذا أَلْطَأَتِ الأَرْزاقُ عَلَیْکَ فَاسْتَغْفِرِ اللّهَ یُوَسَّعْ عَلَیْکَ فیها؛
هرگاه در روزى تو تأخیر و تنگى پدید آمد، آمرزش بخواه تا روزى را بر تو فراخ گرداند.
امام صادق علیه السلام :
فىقولِهِتَعالى«وَیَرْزُقْهُمِنْحَیْثُلایَحْتَسِبُ»أَىْیُبارِکُلَهُفیماآتاهُ؛

درباره آیه «و او را از جایى که گمانش را نمى برد روزى مى دهد» فرمود: یعنى به آنچه که عطایش فرموده است برکت و فزونى مى بخشد

إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُزْوى عَنْهُ الرِّزْقُ؛
بنده گناه مى کند و به سبب آن روزى از او گرفته مى شود.

1. بحارالأنوار 77/168/4	2. جامعالأخبار 390/1086	3. امالى مفید 207/39	4. بحارالأنوار 5/147/6	5. التهذیب 3/77/6
6. بحارالأنوار 78/106/4	7. بحارالأنوار 77/270/1	8. نورالثقلین 5/357/46	9. امالى طوسى 225/393	10. کافى 2/270/8

.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

مَنْ رَضِىَ بِما رَزَقَهُ اللّهُ قَرَّتْ عَیْنُهُ؛
هر کس به آنچه خداوند روزیش کرده راضى باشد، خوش و خرّم بماند.

امام باقر علیه السلام : 

حدیث جامعه شناسی

جامعه شناسی

1. تحف العقول ص142	2. خصال ص37	3. نهج الفصاحه ح943	4. تحف العقول ص356	5. امالى صدوق ص531
6. کنزالعمال 1/177/894	7. تحف العقول ص208	8. کافى 2/164/5	9. تحف العقول ص51	10. بحارالأنوار 75/38/36

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
لَنْ تُقَدَّسَ اُمَّةٌ لایُؤْخَذُ لِلضَّعیفِ فیها حَقُّهُ مِنَ الْقَوِىِّ غَیْرَ مُتَعْتِعٍ؛
ملّتى که نتوان در میان آنان بدون دلهره حقّ ضعیف را از قوى گرفت، هرگز قابل ستایش نیست.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
صِنْفانِ مِنْ اُمَّتى إِذا صَلُحا صَلُحَتْ اُمَّتى وَإِذا فَسَدا، فَسَدَتْ اُمَّتى، قیلَ یا رَسولَ اللّهِ وَمَنْ هُما؟ قالَ: اَلْفُقَهاءُ وَالأُْمَراءُ؛
دو گروه از امّت من اگر صالح شوند امّتم صالح مى شوند و اگر آنها فاسد شوند امتم فاسد شوند. عرض شد اى رسول خدا آن دو گروه کدامند؟ فرمودند: عالمان و دولتمردان.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
إِنَّما أَهْلَکَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ أَنَّهُمْ کانوا إِذا سَرَقَ فیهِمُ الشَّریفُ تَرَکوهُ وَ إِذا سَرَقَ فیهِمُ الضَّعیفُ أَقاموا عَلَیْهِ الْحَدَّ؛
هلاک پیشینیان شما از آنجا بود که اگر سرشناسى دزدى مى کرد، رهایش مى ساختند و چون ناتوانى دزدى مى نمود، مجازاتش مى کردند.
امام صادق علیه السلام :
اَلْعالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهْجُمُ عَلَیْهِ اللَّوابِسُ؛
کسى که به اوضاع زمان خود آگاه باشد، گرفتار هجوم اشتباهات نمى شود.
امام على علیه السلام :
لایَزالُ النّاسُ بِخَیْرٍ ما تَفاوَتوا فَإِذَا اسْتَوَوْا، هَلَکوا؛
مردم تا زمانى که با هم تفاوت دارند، در خیرند و هرگاه همه یکسان شوند هلاک مى گردند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

لاتَخْتَلِفوا، فَإِنَّ مَنْ کانَ قَبْلَکُمُ اخْتَلَفوا فَهَلَکوا؛
باهم اختلاف نکنید، که پیشینیان شما دچار اختلاف شدند و نابود گشتند.
امام على علیه السلام :
اَلنّاسُ بِأُمَرائِهِمْ أَشْبَهُ مِنْهُمْ بِآبائِهِمْ؛
مردم به دولتمردان خود شبیه ترند تا به پدرانشان.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

مَنْ أَصْبَحَ لایَهْتَمُّ بِاُمُورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَمَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنادى یا لَلْمُسْلِمینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ؛
هر کس صبح کند و به امور مسلمانان همت نورزد، از آنان نیست و هر کس فریاد کمک خواهى کسى را بشنود و به کمکش نشتابد، مسلمان نیست.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

إِذا کَثُرَ الزَّنا بَعْدى کَثُرَ مَوْتُ الْفُجْأَةِ وَإِذا طُفِّفَ الْمِکْیالُ اَخَذَهُمُ اللّهُ بِالسِّنینَ وَالنَّقْصِ وَإذا مَنَعُوا الزَّکاةَ مُنِعَتِ الأْرْضُ بَرَکاتِها مِنَ الزَّرْعِ وَالثَّمارِ وَالْمَعادِنِ وَإِذا جاروا فِى الْحُکْمِ تَعاوَنوا عَلَى الظُّلْمِ وَالْعُدْوانِ وَإِذا نَقَضُوا الْعُهودَ سَلَّطَ اللّهُعَلَیْهِمْ عَدُوَّهُمْ... ؛
چون پس از من زنا زیاد شود، مرگ ناگهانى زیاد مى شود و چون کم فروشى کنند، خداوند آنان را به قحطى و کمبود مبتلا مى گرداند و چون زکات ندهند، زمین برکات خود مانند غلات و میوه ها و معادن را از آنان دریغ مى دارد و چون در قضاوت ستم نمایند، بر ظلم و تجاوز یکدیگر را یارى کنند و چون عهد و پیمانها را بشکنند، خداوند دشمنشان را بر آنان مسلّط کند... .
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

أَلا کُلُّکُمْ راعٍ وَکُلُّکُمْ مَسؤولٌ عَنْ رَعیَّتِهِ؛
آگاه باشید که همه شما سرپرست و مسئول هستید و درباره زیردستانتان باز خواست مى شوید. 

حدیث پدر و مادر

پدر و مادر

دُعاءُ الْوالِدَةِ یُفْضى إلَى الْحِجابِ؛
دعاى مادر از موانع نپذیرفتن دعا مى گذرد.  

1. مستدرکالوسایل 15/176/12	2. تحف العقول ص46	3. بحارالأنوار 74/79/78	4. جامع الأخبار ص214	5. سفینة البحار 2/687/23
6. بحارالأنوار 74/72/55	7. خصال ص621	8. کافى 2/348/2	9. مشکاة الأنوار ص282	10. سننابنماجه 2/1271/3863

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ یَضْمُنْ لى بِرَّ الْوالِدَیْنِ وَصِلَةَ الرَّحِمِ أَضْمُنْ لَهُ کَثْرَةَ الْمالِ وَزیادَةَ الْعُمْرِ وَالْمَحَبَّةَ فِى الْعَشیرَةِ؛
هر کس نیکى به پدر و مادر و صله رحم را برایم ضمانت کند، من نیز زیادى مال، طول عمر و محبّت او را در دل خویشاوندان، ضمانت مى نمایم.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
نَظَرُ الْوَلَدِ إِلى والِدَیْهِ حُبّا لَهُما عِبادَةٌ؛
نگاه محبّت آمیز فرزند به پدر و مادرش عبادت است.
امام صادق علیه السلام :
عَنْ أَبى وَلاّدٍ الْحَنّاطِ قالَ: سَأَلْتُ أَبا عَبْدِاللّهِ علیهالسلام عَنْ قَوْلِ اللّهِ: «وَبِالْوالِدَیْنِ إِحْسانا» فَقالَ: اَلإِحْسانُ أَنْ تُحْسِنَ صُحبَتَهُما وَلا تُکَلِّفَهُما أنْ یَسْألاکَ شَیْئا هُما یَحْتاجانِ إِلَیْهِ؛
ابى ولاّد مى گوید: معناى آیه «وبالوالدین احسانا» را از امام صادق علیه السلام پرسیدم، فرمودند: احسان به پدر و مادر این است که رفتارت را با آنها نیکو کنى و مجبورشان نکنى تا چیزى که نیاز دارند از تو بخواهند (یعنى قبل از درخواست آنان نیازشان را برطرف کنى).

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
یا عَلىُّ رِضَى اللّهِ کُلُّهُ فى رِضَى الْوالِدَینِ وَسَخَطُ اللّهِ تَعالى فى سَخَطِهِما؛
یا على همه خشنودى خداوند در خشنودى پدر و مادر و ناخشنودى خداوند متعال در ناخشنودى آنان است.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
سَیِّدُ الأَْبْرارِ یَوْمَ الْقیامَةِ رَجُلٌ بَرَّ والِدَیْهِ بَعْدَ مَوْتِهِما؛
سَروَر نیکوکاران در روز قیامت آن کسى است که نسبت به پدر و مادر خود بعد از وفاتشان نیز نیکوکار باشد.
امام رضا علیه السلام :
بِرُّ الْوالِدَیْنِ واجِبٌ وَإن کانا مُشْرِکَیْنِ وَلاطاعَةَ لَهُما فى مَعْصیَةِ الْخالِقِ؛
نیکى به پدر و مادر واجب است اگر چه مشرک باشند، ولى در معصیت خدا نباید اطاعتشان کرد.

امام على علیه السلام :
مَنْ أَحْزَنَ والِدَیْهِ فَقَدْ عَقَّهُما؛
کسى که پدر و مادر خود را ناراحت کند عاق والدین شده است.
امام موسى کاظم علیه السلام :
کُنْ بارّا وَاقْتَصِرْ عَلَى الْجَنَّةِ وَإن کُنْتَ عاقّا فَاقْتَصِرْ عَلَى النّارِ؛
اگر بهشت مى خواهى با پدر و مادر خوشرفتار باش و اگر تحمّل آتش دوزخ را دارى عاق آنها باش.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
دُعاءُ الْوالِدِ لِوَلَدِهِ کَدُعاءِ النَّبىِّ لاُِمَّتِهِ؛
دعاى پدر براى فرزندش همانند دعاى پیامبر براى امّتش است.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله : 

حدیث ازدواج

ازدواج

خَیْرُ النِّکاحِ اَیْسَرُهُ؛
بهترین ازدواج آن است که آسانتر انجام شود.
امام صادق علیه السلام :
تَزَوَّجوا فِى الحِجرِ الصّالِح فَاِنَّ العِرقَ دَسّاسٌ؛
با خانواده خوب و شایسته وصلت کنید،زیرا اصل ونصب تأثیردارد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
زَوِّجوا اَیاماکُم فَاِنَّ اللّهَ یُحْسِنُ لَهُمْ فى اَخْلاقِهِم وَیوسِعُ لَهُم فى اَرزاقِهِم وَیَزیدُهُم فى مُرُوّاتِهِم؛
بى همسران خود را همسر دهید که خداوند اخلاق ایشان را نیکو مى کند و روزیشان را افزایش داده و بر مروّت آنها مى افزاید.

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
إیّاکُم وَخَضراءَ الدَّمَنِ قیلَ یا رَسُولَ اللّهِ ما خَضْراءُ الدَّمَنِ قالَ: اَلمَرْأَةُ الحَسْناءُ فى مَنْبَتِ السّوءِ؛
از سبزه در زباله دانى دورى کنید! گفتند: اى رسول خدا سبزه در زباله دانى چیست؟ فرمودند: زن زیبا در خانواده بد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ زَوَّجَ کَریمَتَهُ مِن فاسِقٍ فَقَد قَطَعَ رَحِمَهُ؛
هر کس دختر گرامیش را به ازدواج مردى گنهکار درآورد در حقیقت نسل خود را ضایع کرده است.

امام حسن علیهالسلام :
زَوِّجْها مِنْ رَجُلٍ تَقىٍّ فَاِنَّهُ اِنْ اَحَبَّها اَکْرَمَها وَاِنْ اَبْغَضَها لَمْ یَظْلِمْها؛
دخترت را به ازدواج مردى با تقوا درآور زیرا اگر دخترت را دوست بدارد، گرامیش مى دارد و اگر دوستش نداشته باشد به او ظلم نمى کند.
امام صادق علیهالسلام :
اِذا تَزَوَّجَ الرَّجُلُ المَرْاَةَ لِما لِها اَوْ جَمالِها لَمْ یُرْزَقْ ذلِکَ فَاِنْ تَزَوَّجَها لِدینِها رَزَقَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ جَمالَها وَمالَها؛
اگر مردى با زنى به خاطر ثروت یا زیبایى ازدواج کند، آن را بدست نمى آورد و اگر به خاطر دینش با او ازدواج نماید، خداوند زیبایى و ثروت او را نیز نصیبش مى گرداند.

1. منلایحضرهالفقیه 3/383/4343	2. وسایلالشیعه 20/18/24912	3. کافى 5/330/5	4. نهج الفصاحه ح1507	5. مکارم الاخلاق ص 197
6. بحارالأنوار 103/222/38	7. کافى 5/332/4	8. مکارم الاخلاق ص 204	9. مکارم الاخلاق ص 204	10. منلایحضره الفقیه 3/392

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
ما بُنِىَ بِناءٌ فِى الاِسلامِ اَحَبُّ اِلَى اللّهِ تَعالى مِنَ التَّزویجِ؛
هیچ بنایى در اسلام بر پا نشد که نزد خداوند متعال دوست داشتنى تر از ازدواج باشد.

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَن أحَبَّ اَن یَلقَى اللّهَ طاهِرا مُطَهَّرا فَلیَلقَهُ بِزَوجَةٍ؛
هرکس دوست داردخداوندراپاک وپاکیزه دیدارکند،بایدازدواج نماید.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ تَرَکَ التَّزْویجَ مَخافَةَ الْعَیْلَةِ فَقَد اَساءَ ظَنَّهُ بِاللّهِ عَزَّوَجَلَّ اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقولُ: اِن یَکونوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللّهُ مِن فَضلِهِ؛
هر کس از ترس فقر ازدواج نکند به خداوند بد گمان شده است زیرا خداوند مى فرماید: اگر تهیدست باشند، خداوند آنان را از فضل خود، بى نیاز مى کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :