حضرت علی(ع) از منظر پیامبر

حضرت علی(ع) از منظر پیامبر

سالروز شهادت حضرت علی(ع) نخستین پیشوای شیعیان جهان در پیش است، بزرگ مردی که فتوت، مروت و جوانمردی را سرلوحه زندگی خود داشت، او مرد راستی و عدالت‌خواهی بود و نزد پیامبر اسلام ارزش بسیار والایی داشت .

رسول اکرم در شخصیت بی انتهای حضرت علی و کمالات بی نظیر و فضایل بی پایانش احادیثی فرموده و به تشریح مناقب آن حضرت پرداخته اند:  - سوگند به آن خدایی که جان من در دست قدرت اوست، اگر نبود این که گروهی از امت من تو را مثل  انصاری که عیسی را به خدایی اشتباه گرفتند، غلو کنند در مورد فضایل و مناقب تو، مطالبی می گفتم که تمام مسلمانان خاک زیر پای تو را توتیای چشم خود می کردند .  - اگر تمام باغها قلم گردد ، همه دریاها مرکب ، همه جن ها حسابگر و انسانها نویسنده شوند تا همه فضایل و مناقب علی را بشمارند نمی توانند .  - هر کس  دوست دارد مثل من زندگی کند و مثل من بمیرد ، به ولایت علی بن ابیطالب تمسک کند .  - پروردگار عالم به من وحی کرد و مرا مأمور ساخت که علی را با لقب امیرالمومنین بخوانم و فرمود: تا به حال، کسی را با این لقب نخوانده ام و آن را به کسی نخواهم داد .  - هر کس می خواهد حضرت نوح را در عزم و اراده اش بنگرد و علم سرشار حضرت آدم را درک کند و به جدم حضرت ابراهیم در حلم و بردباری اش نگاه کند و حضرت موسی را در ذکاوت و هوشیاری و حضرت عیسی را در زهد و بی توجهی به دنیا ببیند ، وجود مبارک علی را ببیند .  - من شهر علم هستم و علی در آن است ، هر کس می خواهد وارد آن شود باید از درش بگذرد .  - علی از حیث قضاوت و داوری نیز در میان امت من بی نظیر است .  - سرلوحه دفتر هر فرد با ایمان محبت و دوستی علی ابن ابیطالب است . - علی داناترین امت من ، بعد از من است

منبع:  خبرگزاری مهر

حدیث

امام جواد علیه السلام فرمودند:

اِیاک و مصاحبة الشریر ، فاِنه کالسیف المسلول یحسن منظره و یقبح اَثره
از همراهی و رفاقت با آدم شرور بپرهیز ،زیرا که او مانند شمشیر برهنه است که ظاهرش نیکو و اثرش زشت است.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

لا ینال شفاعتنا من استخف بالصلاة
هرکس نماز را سبک بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.

امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

عالم ینتفع بعلمه افضل من سبعین الف عابد
دانشمندی که از علمش سود برند ، از هفتاد هزار عابد بهتر است.

امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

قولوا للناس احسن ما تحبون ان یقال لکم
بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند ، درباره مردم بگویید.

امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

لا یسلم احد من الذنوب حتی یخزن لسانه
هیچ کس از گناهان سالم نمی ماند ، مگر اینکه زبانش را نگه دارد.

امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

ان اعجل الطاعه ثوابا لصله الرحم
نزدیکترین و سریعترین طاعت در ثواب ، پیوند با خویشان است.

امام حسین علیه السلام فرمودند:

من دلائل العالم إنتقادة لحدیثه و علمه بحقائق فنون النظر.
از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است.

امام حسین علیه السلام فرمودند:

من دلائل العالم إنتقادة لحدیثه و علمه بحقائق فنون النظر.
از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

آیة المنافق ثلاث : اذا حدث کذب واذا وعد اخلف واذا اؤتمن خان .
نشان منافق سه چیز است : 1 - سخن به دروغ بگوید . 2 - از وعده تخلف کند .3 - در امانت خیانت نماید.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

انَّ العَملَ القَلیل الدّائم غلی الیقینِ اَفْضَلُ عِنداللهِ منَ العَمَلِ الکثیر علی غَیرِ یقین
عمل اندک و بادوام که بر پایه یقین باشد و در نزد خداوند از عمل زیاد که بدون یقین باشد برتر است..

حدیث

امام باقر (ع) فرمودند:

مَن قُسِمَ لَهُ الرَّفقُ قَسِمَ لَهُ الإیمانُ.
کسی که برایش مدارا تقسیم شده ایمان برای وی تقسیم گردیده.

امام صادق (ع) فرمودند:

کانَ اَبی یَقولُ : اَنّه لَیسَ مَن عَبدَ مُومِن اِلّا وَ فِی قَلبِه نوران. نُورُ خیفَة و نُورُ رَجاء. لَو وُزِنَ هذا لَم یَزِد عَلی هذا وَ لَو وُزِنَ هذا لَو یَزِد عَلی هذا.

پدرم می فرمود: هیچ بنده ی مومنی نیست جز اینکه در قلب او دو نور وجود دارد: نور بیم و نور امید. به گونه ای که اگر این با ان و آن با این سنجیده شود هیچیک بر دیگری زیادتی ندارد.

حضرت رسول اکرم (ص) فرمودند:

اِنَّکَ لَن تُدِع شَیئاً اَتقَاء اللهُ عَزَّوَجَلّ اِلاّ أعطاکَ اللهُ خَیراً مِنه.
اگر از ترس خدا از چیزی درگذری، خداوند بهتر از آن را به تو خواهد داد.

امام جواد (ع) فرمودند:

عَن اِسماعیلِ بنِ سَهلِ قالَ : کَتَبتُ الی اَبی جَعفر الثّانی (ع) عَلَّمَنی شَیئا اِذا قُلتُه کُنتُ مَعَکُم فی الدُّنیا وَ الآخِرَة فقا: فَکَتَبَ بِخَطِّه اَعرَفُهُ: اَکثِر مِن تِلاوَةِ "اِنّا اَنزَلناهُ" و رَطِّب شَفَتَیکَ بِالاستِغفار.

اسماعیل بن سهل گوید: به خدمت امام جواد نوشتم : "به من چیزی بیاموز که هر گاه آنرا بگویم در دنیا و آخرت با شما باشم." حضرت با خط شریف خود که آنرا میشناختم نوشت: سوره مبارکه "انا انزلناه" را زیاد تلاوت کن و دو لب خود را با گفتن استغفار تر کن (نیروی تازه بخش).

امام جواد (ع) فرمودند:

المؤمن یحتاج الی توفیق من الله ، و واعظ من نفسه ، و قبول ممن ینصحه
مؤمن نیاز دارد به توفیقی از طرف خدا ، و به پندگویی از طرف خودش ، و به پذیرش از کسی که او را نصیحت کند .

امام باقر (ع) فرمودند:

لا تَنالُ وَلایَتُنا إلاّ بالعَمَل وَ الوَرَع.
کسی به ولایت ما نمی رسد مگر با عمل (شایسته) و دوری از گناه.

امام محمد باقر (ع) فرمودند:

إنَّ اللهَ یُبغِضُ الفَاحِشَ المُتَفَحِّشَ

راستی که خداوند شخص بد زبان بیهوده گوی را دشمن می دارد.

 امام صادق (ع) فرمودند:

مَن أذنَبَ ذَنباً وَ هُوَ ضَاحِکٌ دَخَلَ النَّارَ وَ هُوَ باک

هر کس مرتکب گناهی شود در حالی که خندان است (در روز قیامت) با چشم گریان به آتش دوزخ در افتد.

امام علی (ع) فرمودند:

اَشَّدُ الذّنُوبِ مَا استَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ
سخت ترین گناهان، گناهی است که انجام دهنده ی آن، آن را ناچیز بشمارد.

امام علی (ع) فرمودند:

العُمُرُ الَّذی أعذَرَ الله فِیهِ إلَی ابن ادَمَ سِتُّونَ سَنَه.
آن مدّت عمری که خداوند برای فرزند آدم جای عذر و بهانه باقی گذارده شست سال است.

امام موسی کاظم (ع) فرمودند:

مَن اَحزَنَ والدَیهِ فَقَد عَقهُما
هر که پدر و مادر را اندوهگین کند آنان را ناسپاسی کرده .

امام هادی (ع) فرمودند:

الحَسَدُ ماحِقُ الحَسَناة

حسد نیکوییها را نابود سازد.

امام صادق (ع) فرمودند:

ِانَّ الفُحشَ وَ البَذاءَ وَ السَّلاطَةَ مِنَ النِّفاق

همانا دشنام دادن و هرزه گویی و زبان درازی ناشی از نفاق و دورویی است.

 حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده اند.

واقعا چند نفر از ما در مورد مطالبی که می خوانیم فکر میکنیم؟

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.

 امام صادق (ع) فرمودند:

 مَا أقبَحَ بالمُؤمِن أن تَکونَ لَهُ رَغبَةٌ تُذِلُّهُ.
برای مؤمن چقدر زشت است که میل و رغبتی داشته باشد که او را به ذلّت و خواری بکشاند.