حدیث آثار گناه

آثار گناه
امام على علیه السلام :
ما زالَتْ نِعْمَةٌ وَلانَضارَةُ عَیْشٍ إِلاّ بِذُنوبٍ اجْتَرَحوا إِنَّ اللّهَ لَیْسَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبیدِ؛
هیچ نعمت و شادابى زندگى از دست نرفت مگر به سبب گناهانى که مرتکب شدند، همانا خداوند به بندگان ستم نمى کند.
امام على علیه السلام :
اِحْذَرُوا الذُّنوبَ فَإِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ فَیَحْبِسُ الرِّزْقَ؛
از گناهان دورى کنید، زیرا بنده با گناهش مانع روزى مى شود.
امام باقر علیه السلام :
إِنَّهُ ما مِنْ سَنَةٍ أَقَلَّ مَطَرا مِنْ سَنَةٍ وَلکِنَّ اللّهَ یَضَعُهُ حَیْثُ یَشاءُ إِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ إِذا عَمِلَ قَوْمٌ بِالْمَعاصى صَرَفَ عَنْهُمْ ما کانَ قَدَّرَ لَهُمْ مِنَ الْمَطَرِ؛
هیچ سالى کم بارانتر از سال دیگر نیست، بلکه خداوند باران را هر جا که بخواهد مى باراند. اما هر گاه مردمى مرتکب گناه شوند، خداى عزوجل بارانى را که براى آنان مقدّر کرده بود از ایشان باز مى دارد.
امام رضا علیه السلام :
إِذا کَذِبَ الْوُلاةُ حُبِسَ الْمَطَرُ وَإِذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَةُ وَإِذا حُبِسَتِ الزَّکاةُ ماتَتِ الْمَواشى؛
هرگاه حاکمان دروغ بگویند باران بند مى آید و هرگاه سلطان ستم کند دولت سست و بى اعتبار مى شود و هرگاه زکات داده نشود چارپایان بمیرند.
امام رضا علیه السلام :
کُلَّما أَحْدَثَ الْعِبادُ مِنَ الذُّنوبِ ما لَمْ یَکونوا یَعْمَلونَ أَحْدَثَ اللّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاءِ ما لَمْ یَکونوا یُعْرِفونَ؛
هرگاه بندگان مرتکب گناهانى شوند که قبلاً انجام نمى دادند، خداوند بلاهایى را برایشان پدید آورد که سابقه نداشته است.
امام صادق علیه السلام :
مَنْ یَموتُ بِالذُّنوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَموتُ بِالآجالِ؛
کسانى که بر اثر گناهان مى میرند بیشترند از کسانى که بر اثر رسیدن اجل مى میرند.
امام على علیه السلام :
ما جَفَّتِ الدُّموعُ إِلاّ لِقَسْوَةِ الْقُلوبِ وَماقَسَتِ الْقُلوبُ إِلاّ لِکَثْرَةِ الذُّنوبِ؛
اشکها نخشکید مگر به سبب سخت دلى و دلها سخت نشد مگر به سبب گناهان زیاد.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
ما مِنْ قَوْمٍ یُعْمَلُ فیهِمُ الْمَعاصى هُمْ أَعَزُّ وَأَکْثَرُ مِمَّنْ یَعْمَلُهُ ثُمَّ لَمْ یُغَیِّروهُ إِلاّ عَمَّهُمُ اللّهُ تَعالى مِنْهُ بِعِقابٍ؛
هر ملتى که در میانشان گناه کنند و ایشان از گنهکاران قوى تر و بیشتر باشند و جلوگیرى نکنند، خداى والا از جانب خویش همه را عقوبت کند.
امام صادق علیه السلام :
أَما إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ عِرْقٍ یَضْرِبُ وَلا نَکْبَةٍ وَلا صُداعٍ وَلامَرَضٍ إِلاّ بِذَنْبٍ و ذلِکَ قَوْلُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فى کِتابِهِ (وَ ما أصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ...) وَما یَعْفُو اللّهُ أَکْثَرُ مِمّا یُؤاخِذُ بِهِ؛
هیچ رگى (بر اثر تب و بیمارى) نزند و هیچ پایى به سنگ نخورد و هیچ سردرد یا مرضى رخ ندهد، مگر در اثر گناه. این فرموده خداى عزوجل در کتاب اوست که «اگر شما را مصیبتى رسد به خاطر کارهایى است که مى کنید و خدا بسیارى را مى بخشد» گناهانى که خداوند مى بخشد بیشتر از گناهانى است که از آنها باز خواست مى کند.
امام صادق علیه السلام :
اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَیِّرُ النِّعَمَ الْبَغْىُ وَالذُّنوبُ الَّتى تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتى تَهْتِکُ السِّتْرَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَالَّتى تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا وَالَّتى تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَتُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَینِ؛
گناهانى که نعمتها را دگرگون مى کند، زورگویى و سرکشى است و گناهانى که پشیمانى به بار مى آورد آدم کشى است، گناهانى که انتقام و کیفرها را فرود مى آورد ستم است و گناهانى که پرده ها را مى درد (و آبرو و حیثیتها را مى برد) شرابخوارى است و گناهانى که جلوى روزى را مى گیرد زناست و گناهانى که مرگ را شتاب مى بخشد قطع رحم است و گناهانى که مانع استجابت دعا مى شود و فضا را تیره و تار مى کند، آزردن پدر و مادر است.

1. خصال ص624	2. خصال ص620	3. کافى 2/272/15	4. امالى مفید ص310	5. کافى 2/275/29
6. امالى طوسى ص305	7. عللالشرایع ص81	8. نهجالفصاحه ح2692	9. کافى 2/269/3	10. کافى 2/447/1

حدیث گناه

گناه

1. بحارالأنوار 73/377/14	2. نهج الفصاحه ح1623	3. نهج الفصاحه ح203	4. المحجة البیضاء 8/160	5. بحارالأنوار 62/269/60
6. نهج البلاغه حکمت 290	7. مکارم الاخلاق ص451	8. بحارالأنوار 77/178/10	9. کافى 2/276/31	10. غررالحکم 2/72/1890

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :اِتَّقُوا الذُّنوبَ فَإِنَّها مَمْحَقَةٌ لِلْخَیْراتِ إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیَنْسى بِهِ الْعِلْمَ الَّذى کانَ قَدْ عَلِمَهُ؛
از گناهان دورى کنید، زیرا گناهان خوبیها را محو مى کند، همانا بنده (گاه) گناه مى کند و به سبب آن دانشى را که داشته فراموش مى کند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله:اَلذَّنْبُ شومٌ عَلى غَیْرِ فاعِلِهِ إِنْ عَیَّرَهُ ابْتُلِىَ بِهِ وَإِنِ اغْتابَهُ أَثِمَ وَإِنْ رَضىَ بِهِ شارَکَهُ؛
گناه براى غیر گناهکار نیز شوم است، اگر گنهکار را سرزنش کند به آن مبتلا شود و اگر غیبت او کند گنهکار شود و اگر به گناه رضایت دهد شریک وى باشد..
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
إِذا خَفیَتِ الْخَطیئَةُ لایَضُرُّ إِلاّ صاحِبَها وَإِذا ظَهَرَتْ فَلَمْ تُغَیِّرْ ضَرَّتِ الْعامَّةَ؛
وقتى گناهى مخفى بماند بجز گناهکار کسى را ضرر نمى رساند و اگر آشکار شود و از آن جلوگیرى نکنند براى همه مردم زیان دارد..
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ قارَفَ ذَنْبا فارَقَهُ عَقْلٌ لایَرْجِعُ إِلَیْهِ أَبَدا؛
هر کس گناهى را مرتکب شود عقلى از او جدا شود که دیگر هرگز باز نگردد.
امام باقر علیه السلام :
عَجَبا لِمَنْ یَحْتَمى مِنَ الطَّعامِ مَخافَةَ الداءِ کَیْفَ لایَحْتَمى مِنَ الذُّنوبِ مَخافَةَ النّارِ؛
تعجب است از کسى که به خاطر ترس از بیمارى از خوردن غذا پرهیز مى کند، چگونه از ترس آتش دوزخ از گناهان پرهیز نمى کند.
امام على علیه السلام :
لَوْ لَمْ یَتَوَعَّدِ اللّهُ عَلى مَعْصیَتِهِ لَکانَ یَجِبُ ألاّ یُعْصى شُکْرا لِنِعَمِهِ؛
اگر خداوند براى نافرمانى از خود هشدار هم نمى داد باز واجب بود که به شکرانه نعمتهایش نافرمانى نشود.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
ایّاکَ أَنْ تَدَعَ طاعَةَ اللّهِ وَتَقْصُدَ مَعْصیَتَهُ شَفْقَةً عَلى أَهْلِکَ ، لأَِنَّهُ تَعالى یَقولُ: (یا أَیُّهَا النّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَاخْشَوْا یَوْما لا یَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئا ...)؛
مبادا از روى مهر و محبت به خانواده ات، طاعت خدا را واگذارى و به نافرمانى او روى آورى، زیرا خداى تعالى مى فرماید: «اى مردم تقواى الهى را رعایت کنید و از آن روزى بهراسید که نه پدرى مى تواند براى فرزندش کارى بکند و نه فرزندى براى پدرش... ».
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
مَنْ حاوَلَ أَمْرا بِمَعْصیَةِ اللّهِ کانَ أَبْعَدَ لَهُ مِمّا رَجا وَأَقْرَبَ مِمَّا اتَّقى؛
کسى که با معصیت و نافرمانى خدا به دنبال کارى باشد به آنچه امید دارد، زودتر از دستش مى رود و از آنچه مى ترسد، زودتر به سرش مى آید.
امام کاظم علیه السلام :
إِنَّ للّهِِ عَزَّوَجَلَّ فى کُلِّ یَوْمٍ وَلَیْلَةٍ مُنادیاً یُنادى: مَهْلاً مَهْلاً عِبادَ اللّهِ عَنْ مَعاصِى اللّهِ ، فَلَوْلا بَهائِمُ رُتَّعٌ، وَصِبْیَةٌ رُضَّعٌ ، وَشُیوخٌ رُکَّعٌ ، لَصُبَّ عَلَیْکُمُ الْعَذابُ صَبّاً تُرَضّونَ بِهِ رَضّا؛
در هر شب و روز از جانب خداى عزوجل آواز دهندهاى ندا مى دهد: اى بندگان خدا از نافرمانى خدا باز ایستید، باز ایستید، زیرا اگر به خاطر حیوانات چرنده و کودکان شیرخواره و سالخوردگان خمیده پشت نبود، چنان عذابى بر سر شما ریخته مى شد که ریزه ریزه مى شدید.
امام على علیه السلام :
اَلذُّنوبُ الدّاءُ وَ الدّواءُ الاِسْتِغْفارُ وَ الشِّفاءُ أنْ لاتَعودَ؛
گناهان درد، و داروى آنها، استغفار است و شفایش به این است که عود نکنند.