عیادت
عیادت کننده از بیمار، در رحمت خدا غوطه ور مىشود.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :عائِدُ الْمَریضِ فى مَخْرَفَةِ الْجَنَّةِ، فَإِذا جَلَسَ عِنْدَهُ غَمَرَتْهُ الرَّحْمَةَ؛
عیادت کننده از بیمار، در نخلستان بهشت میوه مىچیند و هرگاه نزد بیمار بنشیند، رحمت خدا او را فرا مى گیرد.
امام صادق علیهالسلام :مَنْ عادَ مَریضا شَیَّعَهُ سَبْعونَ أَلْفَ مَلَکٍ یَسْتَغْفِرونَ لَهُ حَتّى یَرْجِعَ إِلى مَنْزِلِهِ؛
هر کس به عیادت بیمار برود، هفتاد هزار فرشته او را مشایعت مى کنند و برایش آمرزش مى طلبند تا آن گاه که به منزل خود برگردد.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :إِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقولُ یَوْمَ الْقیامَةِ: یَابْنَ آدَمَ مَرِضْتُ فَلَمْ تَعُدْنى! قالَ: یا رَبِّ کَیْفَ أَعودُکَ وَأَنْتَ رَبُّ الْعالَمینَ؟! قالَ: أَما عَلِمْتَ أَنَّ عَبْدى فُلانا مَرِضَ فَلَمْ تَعُدْهُ؟! أَما عَلِمْتَ أَنَّکَ لَوْ عُدْتَهُ لَوَجَدْتَنى عِنْدَهُ؟؛
خداى عزوجل در روز قیامت مى فرماید: اى پسر آدم! من بیمار شدم اما عیادتم نکردى؟ عرض مىکند: پروردگارا چگونه تو را عیادت کنم حال آنکه تو پروردگار جهانیانى؟ مى فرماید: مگر ندانستى که فلان بنده ام بیمار شد و عیادتش نکردى، مگر نمى دانستى که اگر به عیادتش روى، مرا نزد او مى یابى؟
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :خَیْرُ الْعِیادَةِ اَخَفُّها؛
بهترین عیادت، آن است که سبکتر برگزار شود.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :عُدْ مَنْ لایَعودُکَ وَأَهْدِ مَنْ لایُهدى لَکَ؛
از کسى که به عیادت تو نمى آید عیادت کن و به کسى که به تو هدیه نمى دهد، هدیه بده.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :لِلْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ خَمْسٌ:... وَیُعَوِّدُهُ إِذا مَرِضَ... ؛
مسلمان بر مسلمان پنج حق دارد... و وقتى بیمار شد عیادتش کند.
امام صادق علیهالسلام :مَوْلى لِجَعْفَرِبْنِ مُحَمَّدٍ علیهالسلام مَرِضَ بَعْضُ مَوالیهِ فَخَرَجْنا إِلَیْهِ نَعودُهُ وَنَحْنُ عِدَّةٌ مِنْ مَوالى جَعْفَرٍ فَاسْتَقْبَلَنا جَعْفَرٌ علیهالسلام فى بَعْضِ الطَّریقِ فَقالَ لَنا أَیْنَ تُریدونَ؟ فَقُلْنا: نُریدُ فُلانا نَعودُهُ فَقالَ لَنا: قِفوا، فَوَقَفْنا، فَقالَ: مَعَ أَحَدِ کُمْ تُفّاحَةٌ أَوْ سَفَرْجَلَةٌ أَوْ اُتْرُجَّةٌ أَوْ لُعْقَهٌ مِنْ طیبٍ أَوْ قِطْعَةٌمِنْعودِبُخورٍ؟ فَقُلْنا: مامَعَناشَىْءٌمِنْهذا، فَقالَ: أَما تَعْلَمونَ أَنَّ الْمَریضَ یَسْتَریحُإِلى کُلِّ مااُدْخِلَ بِهِعَلَیْهِ؛
یکى از وابستگان امام صادق علیهالسلام گوید: یک نفر از یاران حضرت بیمار شد و ما عده اى از یاران امام براى عیادت او بیرون رفتیم. در راه با حضرت صادق علیه السلام روبرو شدیم. از ما پرسیدند: کجا مى روید؟ عرض کردیم به عیادت فلانى مى رویم. فرمودند: بایستید. ما ایستادیم. حضرت فرمودند: آیا سیبى، بهى، تُرنجى، کمى عطر یا قطعهاى عود با یکى از شما هست؟ عرض کردیم: از این چیزها با خود نداریم. حضرت فرمودند: مگر نمى دانید که بیمار از این که چیزى برایش ببرند، آرامش مى یابد.
امام على علیهالسلام :إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ الْعُوّادِ أَجْرا عِنْدَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ لَمَنْ إِذا عادَ أَخاهُ حَفَّفَالْجُلُوسَإِلاّأَنْیَکونَالْمَریضُیُحِبُذلِکَوَیُریدُهُوَیَسْأَلُهُذلِکَ؛
1. کنزالعمال 9/95/25141 | 2. کنزالعمال 9/91/25127 | 3. کافى 3/120/2 | 4. الترغیب والترهیب 4/317/3 | 5. کنزالعمال 9/94/25139 |
6. کنزالعمال 9/97/25150 | 7. نهج الفصاحه ح2272 | 8. کافى 2/346/7 | 9. کافى 3/118/6 | 10. کنزالعمال 9/95/25143 |