توکل
امام على علیهالسلام :
اَلتَّوَکُلُّ عَلَى اللّهِ نَجاةً مِنْ کُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ کُلِّ عَدُوٍّ؛
توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.
امام على علیهالسلام :
مَنْ تَوکَّلَ عَلَى اللّهِ ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَیْهِ الأَْسْبابِ؛
هر کس به خدا توکل کند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برایش فراهم مى گردد.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :
مَنْ تَوَکَّلَ عَلَى اللّهِ کَفاهُ مَؤنَتَهُ وَرِزْقَهُ مِنْ حَیْثُ لایَحْتَسِبُ؛
هر کس به خدا توکل کند، خداوند هزینه او را کفایت مى کند و از جایى که گمان نمى برد به او روزى مى دهد.
امام صادق علیهالسلام :
إِنَّ الغِنى وَالْعِزَّ یَجولانِ فَإِذا ظَفِرا بِمَوْضِعِ التَّوَکُّلِ أَوْ طَنا؛
بى نیازى و عزّت به هر طرف مى گردند و چون به جایگاه توکل دست یافتند در آنجا قرار مى گیرند.
امام باقر علیهالسلام :
مَنْ تَوَکَّلَ عَلَى اللّهِ لایُغْلَبُ وَمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّهِ لایُهْزَمُ؛
هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست نخورد.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :
اَلتَّوَکُّلُ بَعْدَ الْکَیْسِ مَؤْعِظَةٌ؛
توکّل کردن (به خدا) بعد از به کار بردن عقل، خود موعظه است.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :
اَلطِّیَرَةُ شِرْکُ وَمامِنّا إِلاّ وَلکِنَّ اللّهَ یُذْهِبُهُ بِالتَّوَکُّلِ؛
فال بد زدن شرک است وهیچکس ازمانیست مگراینکه به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود، اما خداوند با توکل به او آن را از بین مى برد.
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله :
رَأى رَسولُ اللّهِ صلىاللهعلیهوآله قَوْما لا یَزْرَعونَ قالَ: ما أَنْتُمْ؟ قالوُا: نَحْنُ الْمُتَوَکِّلونَ، قالَ: لا، بَلْ أَنْتُمْ المُتَّکِلونَ؛
رسول اکرم صلى الله علیه وآله گروهى را که کشت و کار نمى کردند، دیدند و فرمودند: شما چه کاره اید؟ عرض کردند ما توکل کنندگانیم. فرمودند: نه، شما سر بارید.
امام کاظم علیهالسلام :
لَمّا سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعالى: (وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ) ـ : اَلتَّوَکُّلُ عَلَى اللّهِ دَرَجاتٌ، مِنْها أَنْ تَتَوَکَّلَ عَلَى اللّهِ فى اُمورِکَ کُلِّها فَما فَعَلَ بِکَ کُنْتَ عَنْهُ راضیا تَعْلَمُ اءَنَّهُ لایَألوکَ خَیْرا وَفَضْلاً وَتَعْلَمُ أَنَّ الْحُکْمَ فى ذلِکَ لَهُ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ بِتَفویضِ ذلِکَ إِلَیْهِ وَثِقْ بِهِ فیها وَفى غَیْرِها؛
در پاسخ به سؤال از آیه «و هر کس به خدا توکل کند او براى وى بس است» توکل کردن بر خدا درجاتى دارد: یکى از آنها این است که در تمام کارهایت به خدا توکل کنى و هر چه با تو کرد از او خشنود باشى و بدانى که او نسبت به تو از هیچ خیر و تفضّلى کوتاهى نمى کند و بدانى که در این باره حکم، حکم اوست، پس با واگذارى کارهایت به خدا بر او توکل کن و در آن کارها و دیگر کارها به او اعتماد داشته باش.

رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله