امام علی (ع) :

2. هر کسى بر غیر کشتى ما (اهل بیت) سوار شود غرق مى شود. ( شرح غررالحکم ، ج 5، ص 184)

3. آنـان (اهـل بـیـت) ستون هاى دین اند و پناهگاه هایى که مردم را نگه مى دارند. حق به یُمن آنان به جاى خود بازگشت و باطل از جایگاهش فرو افتاد. (نهج البلاغه ، خ 239، ص 826)

4. هـر کـه مـا (اهـل بـیـت (ع)) را دوسـت مـى دارد بـایـد چـون رفـتـار مـا عمل کند و جامه پارسایى دربرگیرد.
(شرح غررالحکم ، ج 5، ص 302)

5. هـیـچ کـسـى را از ایـن امـت قـیـاس بـا آل مـحـمـّد (ص) نـتوان کرد و آنان را که نعمت ارشاد و هدایت آل محمد از سقوط نجات داده است نمى توان با آن پیشوایان الهى مساوى گرفت. (نهج البلاغه ، خ 2، ص 45)

6. (اى مردم !) از تاریکى هاى جهالت و گمراهى به وسیله ما هدایت شدید و به کمک ما به اوج ترقى رسیدید. صبح سعادت شما در پرتو شعاع وجود ما درخشیدن گرفت. (همان ، خ 4، ص 55)

7. به خاندان پیامبرتان بنگرید و هر سو رفتند در پى آنان بروید. (همان ، خ 96، ص 286)

8. ... و (رسـول خـدا(ص)) پـرچـم حـق را در مـیـان ما بر جاى نهاد، کسى که از آن پیش افتد از دین بیرون است ، و آن که پس بمانَد تباه و سرنگون و آن که همراهى کند رستگار خواهد شد. (نهج البلاغه ، خ 99، ص 295)

9. مـایـیـم مـقـربـان و یاران خزانه داران معارف الهى و درهاى ورود به خانه هاى علم و ایمان. به خـانـه هـا وارد نـمـى شـوند، مگر از درهاى آن ها، پس هر کس از غیر در هاى خانه ها وارد شود ، دزد نامیده مى شود! (همان ، خ 154، ص 448)

10. آنـان (ائمـه (ع)) دارنـدگـان راز پـیـامـبـر(ص) و پشتیبان امر وى و ظرف علم و مرجع قوانین و در بردارنده کتب رسالت و کوه هاى پابرجاى دین او هستند. (همان ، خ 2، ص 44)

11. مـَثـل مـن در مـیـان شـمـا، مَثل چراغ در تاریکى است ، آن که به تاریکى پاى گذارد از آن چراغ روشنى جوید. (نهج البلاغه ، خ 229، 756)

12. پیامبر اسلام (ص) در میان شما جانشینى گذاشت که همه پیامبران در امت هاى خود گذاشتند زیرا پیامبران مردم را هرگز بى سرپرست رها نکردند. (همان ، خ 1، ص 35)

13. کسى که از امام خویش اطاعت کند به راستى از خدا اطاعت کرده است . (همان ، ج 5، ص 352)

14. جز این نیست که پیشوایان (الهى) ، تدبیر کنندگان و مدیران الهى مخلوقات او و عارفان آنان مـى باشند و کسى به بهشت داخل نمى شود ، مگر این که پیشوایان الهى را بشناسد و آنان نیز او را بـشـناسند و کسى به دوزخ داخل نمى گردد مگر این که آنان را منکر شود و آنان نیز او را منکر گردند. (نهج البلاغه ، خ 152، ص 470)

15. بى شک دوست محمد(ص) کسى است که خدا را فرمان برد اگر چه خویشاوندى او با آن حضرت دور باشد. (همان ، خ 92، ص 1129)

16. هـمـانـا دشمن محمد(ص) کسى است که خدا را نافرمانى کند، هر چند خویشاوند نزدیک محمد(ص) باشد. (همان)

17. من از علوم و حوادثى آگاهم که اگر براى شما بازگویم مضطرب و سرگردان مى شوید. (نهج البلاغه ، خ 5، ص 57)

18. ملّت هاى جهان همواره از ستم حاکمان خود بیمناکند در حالى که من از ستم رعیّت و پیروان خویش ‍مى ترسم.
(همان ، خ 96، ص 284)

19. و مـن بـر پـى آن نـشـان هـا مـى روم کـه پـروردگـارم نـهـاده و آن راه را مـى پـیـمـایـم کـه رسول خدا (ص) گشاده است . راه راست و روشن حق را مى پیمایم و با آگاهى ، آن را از کوره راه باطل جدا مى سازم. (نهج البلاغه ، خ 96 ، ص 286)

20. زمانى که قائم ما ظهور کند کینه ها از سینه بندگان بیرون مى رود. (بحارالانوار، ج 52، ص 316)

21. آن که منتظر امر (فرج) ما است ، همچون کسى است که در راه خدا در خون خود تپیده باشد. (الوافى ، ج 2، ص 442)

22. (آن پیشتاز الهى) خواهش نفسانى را به هدایت آسمانى بازگرداند و آن هنگامى است که (مردم) رستگارى را تابع هوى ساخته اند.
(نهج البلاغه ، خ 138، ص 424)