حدیث شیطان

شیطان

رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
یا أَیُّهَا النّاسُ إِنَّما هُوَ اللّهُ وَالشَّیْطانُ، وَالحَقُّ وَالْباطِلُ وَالْهُدى وَالضَّلالَةُ وَالرُّشْدُ وَالْغَىُّ وَالْعاجِلَةُ وَالآجِلَةُ وَالْعاقِبَةُ وَالْحَسَناتُ وَالسَّیِّئاتُ، فَما کانَ مِنْ حَسَناتٍ فَلِلّهِ وَماکانَ مِنْ سَیِّئاتٍ فَلِلشَّیْطانِ لَعَنَهُ اللّهُ؛
اى مردم! جز این نیست که خداست و شیطان، حق است و باطل، هدایت است و ضلالت، رشد است و گمراهى، دنیاست و آخرت، خوبى هاست و بدیها، پس همه خوبى ها از آن خداست و همه زشتى ها از آنِ شیطان ملعون است.
امام صادق علیه السلام :
قالَ إِبْلیسُ: خَمْسَةُ (أَشْیاءَ) لَیْسَ لى فیهِنَّ حیلَةٌ وَسائِرُ النّاسِ فى قَبْضَتى: مَنِ اعْتَصَمَ بِاللّهِ عَنْ نِیَّةٍ صادِقَةٍ وَاتَّکَلَ عَلَیهِ فى جَمیعِ اُمورِهِ وَمَنْ کَثُرَ تَسْبیحُهُ فى لَیْلِهِ وَنَهارِهِ وَمَنْ رَضِىَ لأَِخیهِ الْمُؤْمِنِ بِما یَرْضاهُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ لَمْ یَجْزَعْ عَلَى الْمُصیبَةِ حینَ تُصیبُهُ وَمَنْ رَضِىَ بِما قَسَمَ اللّهُ لَهُ وَلَمْ یَهْتَمَّ لِرِزْقِهِ؛
شیطان گفت: پنج نفرند که هیچ راهى به آنها ندارم اما دیگر مردم در مشت من هستند: 1. هر کس با نیّت درست به خدا پناه ببرد و در همه کارهایش بر او توکل کند، 2. کسى که شب و روز بسیار تسبیح خدا گوید، 3. کسى که براى برادر مؤمنش آن پسندد که براى خود مى پسندد، 4. کسى که هرگاه مصیبتى به او مى رسد، بى تابى نمى کند، 5. و هر کسى که به آنچه خداوند قسمتش کرده، خرسند است و غم روزیش را نمى خورد.
امام هادى علیه السلام :
فَقالَ نوحٌ علیهالسلام تَکَلَّمْ، فَقالَ إِبْلیسُ إِذا وَجَدْنَا ابْنَ آدَمَ شَحیحا أَو حَریصا أوْ حَسودا أَوجَبّارا أَو عَجولاً تَلَقَّفْناهُ تَلَقُّفَ الْکُرَةِ فَإِنِ اجْتَمَعَتْ لَنا هذِهِ الأَْخلاقُ سَمَّیْناهُ شَیْطانا مَریدا؛
شیطان به حضرت نوح علیه السلام گفت: اگر آدمى را بخیل یا حریص یا حسود و یا ستمگر و یا عجول یافتیم، به سرعت او را به چنگ مى آوریم و اگر تمام این صفات در او باشد ـ از ماست ـ و او را چون خود، شیطان نافرمان مى نامیم.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
لایَزالُ الشَّیْطانُ یَرْعَبُ مِنْ بَنى آدَمَ ما حافَظَ عَلَى الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فَإِذا ضَیَّعَهُنَّ تَجَرَّءَ عَلَیْهِ وَأَوْقَعَهُ فِى الْعَظائِمِ؛
شیطان تا آنگاه که انسان مراقب نمازهاى پنجگانه اش مى باشد از او مى ترسد و چون نمازهایش را تباه کرد بر او جرأت پیدا مى کند و او را در گناهان بزرگ فرو مى برد.
امام على علیه السلام :
اِحْذَرِ الْغَضَبَ فَإِنَّهُ جُنْدٌ عَظیمٌ مِنْ جُنودِ إِبْلیسَ؛
از خشم بپرهیز که آن، سپاهى بزرگ از سپاهیان شیطان است.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :
أَلا لایَخْلُوَنَّ رَجُلٌ بِامْرَأَةٍ إِلاّ کانَ ثالِثُهُماَ الشَّیْطانُ؛
بدانید که هیچ مردى با زن نامحرم خلوت نمى کند جز آنکه سومى آنها شیطان است.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

یا عَلىُّ إِذا حَضَرَ وَقْتُ صَلاتِکَ فَتَهَیَّأْلَها وَإِلاّشَغَلَکَ الشَّیْطانُ وَإذا نَوَیْتَ خَیْرا فَعَجَّلْ وَإِلاّ مَنَعَکَ الشَّیْطانُ عَنْ ذلِکَ؛
اى على هرگاه وقت نمازت رسید آماده آن شو وگرنه شیطان تو را سرگرم مى نماید و هرگاه قصد (کار) خیرى کردى شتاب کن وگرنه شیطان تو را از آن منع مى کند.
امام صادق علیه السلام :
لایَزالُ إِبْلیسُ فَرِحا مَا اهْتَجَرَ الْمُسْلِمانِ، فَإِذَا الْتَقَیَا اصْطَکَّتْ
رُکْبَتاهُ وَتَخَلَّعَتْ أَوْصالُهُ وَنادى یا وَیْلَهُ ما لَقِىَ مِنَ الثُّبورِ؛
وقتى که میان دو نفر مسلمان قهر و جدایى به وجود آید، شیطان بسیار خوشحال مى شود، اما همین که با یکدیگر آشتى کنند، زانوهایش مى لرزد و بندبند وجودش پاره مى شود و فریاد مى زند: اى واى بر من که به سبب این آشتى هلاک شدم.
امام صادق علیه السلام :
اَلْبَیْتُ الَّذى لایُقْرَأُ فیهِ الْقُرآنُ وَلایُذْکَرُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ فیهِ تَقِلُّ بَرَکَتُهُ وَتَهْجُرُهُ الْمَلائِکَةُ وَتَحْضُرُهُ الشَّیاطینِ؛
خانه اى که در آن قرآن خوانده نمى شود و از خدا یاد نمى گردد، برکتش کم شده، فرشتگان آن را ترک مى کنند و شیاطین در آن حضور مى یابند.
رسول اکرم صلى الله علیه وآله :

أَلا اُخْبِرُکُمْ بِشَىْءٍ إِنْ أَنْتُمْ فَعَلْتُموهُ تَباعَدَ الشَّیْطانُ مِنْکُمْ کَما تَباعُدَ الْمَشْرِقِ مِنَ الْمَغْرِبِ؟ قالوا: بَلى، قالَ: اَلصَّوْمُ یُسَوِّدُ وَجْهَهُ وَالصَّدَقَةُ تَکْسِرُ ظَهْرَهُ وَالحُبُّ فِى اللّهِ وَالْمُوازَرَةُ عَلَى الْعَمَلِ الصّالِحِ یَقْطَعانِ دابِرَهُ، وَالاِسْتِغْفارُ یَقْطَعُ وَتینَهُ؛
آیا شما را از چیزى خبر ندهم که اگر به آن عمل کنید شیطان از شما دور شود، چندان که مشرق از مغرب دور است؟ عرض کردند: چرا. فرمودند: روزه، روى شیطان را سیاه مى کند و صدقه، پشت او را مى شکند و دوست داشتن براى خدا و هم یارى در کار نیک، ریشه او را مى کند و استغفار، شاهرگش را مى زند.

1. کافى 2/15/2	2. خصال ص285	3. بحارالأنوار 11/288/10	4. بحارالأنوار 79/202/2v	5. نهجالبلاغه نامه 69
6. نهج الفصاحه ح478	7. میراث حدیث 2/20/18	8. کافى 2/346/7	9. کافى 2/499/1	10. امالى صدوق ص117