وقتی سربازان درست تر بگم جلادان آمریکایی از ویتنام برگشتند مردم آمریکا آنان را قهرمانان ملی نامیدند و به استقبالشان آمدند.این سربازان برای دفاع از مردم بی پناه !!! آمریکا به ویتنام نرفته بودند.حتما می دانید تکنولوژی کهنه و وامانده کشور فقیری مانند ویتنام آن زمان اینقدر پیشرفته نبود که بتواند سربازان خود را به پشت مرزهای آمریکا برساند و جان مردم را تهدید کند.پس چرا مردم آمریکا سربازانشان را قهرمان قلمداد کردند؟آیا آنان نمی دانستند که ارتش آمریکا صرفا برای غارتگری و تسلط به ویتنام حمله کرده بود؟
آری.آنان به خوبی می دانستند ولی به هر حال سربازان آمریکایی هم وطن آنها بودند و در جنگ خیلی سختی کشیده بودند.بنابراین با مهربانی این سربازان را پذیرفتند و اصلا برایشان مهم نبود که اکثریت این سربازان کاتولیک هستند یا پروتستان.مذهبی هستند یا هرزه.این ارج نهادن آنقدر زیاد بود که تا مدتها خانواده های سربازان با افتخار در مورد حضور فرزندشان در جبهه حرف می زدند.حال بگذریم از تسهیلاتی که دولت در اختیار این سربازان زنده از ویتنام برگشته قرار داد.
اینها را نگفتم که در مورد سنگدلی سربازان بعضا جوان آمریکایی یا بی تفاوتی احمقانه مردم آمریکا در مورد جنایاتی که بی دلیل در ویتنام رخ داد صحبت کرده باشم.فقط می خواستم بگویم همه جای دنیا مردم با سربازان از جنگ برگشته یا خانواده سربازان کشته شده اگر مهربانی نکنند لااقـل بدرفتاری هم نمی کنند.
تا حالا لااقـل چند ثانیه به سربازان خودمان در جنگ تحمیلی فکر کرده اید؟می دانید اگر آنها به جبهه نمی رفـتند خیلی از شما الان اصلا زنده نبودید؟ اما نه شما که آمریکایی نیستید.شما ایرانی هستید یعنی پررو بی تفاوت و حق نشناس (با عرض معذرت از آنهایی که اینگونه نیستند.) که تنها تکیه کلام اکثرتون :به من چه و مشکل خودته است.تا حالا فکر کرده اید جبهه چه جور جایی است؟آنهایی که در مرز ها خدمت کرده اند شاید تا حدودی بتوانند حدس بزنند جبهه چه جور جایی است.از آنها بپرسید.
وقتی سربازان ایرانی اعم از پاسدار ارتشی و بسیجی از جنگ بر گشتند به جای اینکه قهرمانان ملی لقب بگیرند مورد غـضب واقع شدند که شما حزب اللهی هستید.ما مردم از حزب اللهی ها خوشمان نمی آید!!!!!!!!!!!! حال سوال من این است اگر آنها برای شما نمی جـنگیدند شما شهامت سلاح به دست گرفتن را داشتید؟نه هرگز.تنها کاری که می کردید این بود که در صورت پا گذاشتن سربازان بعثی به شهرهاتـون سوار ماشین می شدید و به شهر دیگری فـرار می کردید.خوب می دونید که این حرف کاملا درسته.
بسیار خوب اصلا نمی خواد به جانبازان کمک کنید و با خانواده شهدا مهربان باشید.لا اقل آزارشان ندهید.کمترین کاری که دولت می توانست انجام بدهد این بود که ورودشان را به دانشگاه کمی آسانتر کند تا لا اقـل خودشان بتوانند به جایی برسند و زندگی سختشان در جبهه را جبران کنند.اما اکثر شما ملت ایران همین را هم تاب نیاوردید و چشم نداشتید ببینید سربازان به قول شما حزب اللهی وارد دانشگاه می شوند.شروع کردید به چرند گفتن که سهمیه کنکور آنها جای ما را در دانشگاه تنگ می کند.این درست.ولی آیا شما حاضر بودید سرپرستی بچه هایی که پدرشون در جبهه شهید شده بود را به عهده بگیرید؟نه.پس چرا دهانتان را نبستید و نتوانستید تحمل کنید که دولت مختصر تسهیلاتی در اختیارشان بگذارد؟آخه وقاحت هم حدی دارد.آنها در جبهه ها از شما دفاع کردند و شما شروع به بدرفـتاری با آنها کردید.
اگر نمی توانید ازحماقـتتون کم کنید یا اجازه دهید جانبازی که به خاطر امثال شما در جبهه مجروح شده اندکی بر شما مقـدم داشته شود مثلا بدون نوبت در نانوایی نان بگیرد و از این قبیل کارها اینقدر لاف با فرهنگ بودن و... نزنید.
یادتان نرود که ممکنه همین بلا سر فرزندان خودتون هم بیاد.
سلام ....
منم مثله تو پسر یخی هستم
چه جالب .... من فکر میکردم فقط من پسر یخی باشم
مگه میشه ..... من آیدیم حتی وبلاگم حتی آهنگاییی
که بیرون دادم به این اسم بود
خوشحال شدم که تنها نیستم
ببین اگه خواستی به منم یه سر بزن خوشحال میشم